- odium
- odeum (odium), i, n.
odéon (édifice où avaient lieu les concours de poésie et de musique).
* * *odeum (odium), i, n. odéon (édifice où avaient lieu les concours de poésie et de musique).* * *Odium, odii. Cic. Haine, Un vieil courroux, Rancune.\Inustum nefariis mentibus bus bonorum odium. Cic. Une haine enracinee. B.\Ieiunum. Iuuen. Haine insatiable.\Concitare magnum odium in aliquem. Cic. Esmouvoir une grande haine et rancune contre aucun.\Odium aduersus equos gerunt naturale. Plin. Ils hayent naturellement les chevaulx.\Est mihi odium illius. Virgil. J'ay en haine cestuy là.\Odio esse alicui. Cic. Estre hai de luy.\Odio esse apud omnes. Cic. Estre hai de tout le monde.\In odio esse omnibus. Cic. Estre en la haine de tout le monde.\Hostili odio et crudelitate esse in aliquem. Cic. Le hair, etc.\Suscipere odium alicuius in re aliqua. Cic. Estre hai d'aucun pour quelque chose, Encourir sa male grace.\Venire in odium omnibus. Cic. Estre hai de touts.\Facere odium studiorum. Quintil. Faire hair, etc.\Siqui sunt, quibus infinitum sit odium. Cic. Qui ont une haine immortelle.\Odium. Plautus. Fascherie et ennuy, Importunité.\Negotii siquando odium ceperat. Terent. Si d'adventure il luy ennuyoit, ou commencoit à se fascher de la besongne.
Dictionarium latinogallicum. 1552.